மனித வாழ்வு மிகவும் புனிதமானது என்பதால் அது மதிக்கப்பட வேண்டும். தொடக்கம் முதலே கடவுளுடைய படைப்புச் செயலை உள்ளடக்கியதாக இருக்கின்ற மனித வாழ்வு, அதன் ஒரே இலக்கான படைத்தவருடன் மிகச்சிறந்த வகையில் உறவு கொண்டுள்ளது. குற்றமற்ற மனிதரை கொலை செய்வது சட்டத்திற்கு புறம்பானது. இது மனிதரின் மாண்புக்கும், படைத்தவரின் புனிதத்திற்கும் மிகவும் முரணானது. உண்மையில் அடுத்தவரின் வாழ்வுக்கு பொறுப்பான ஒருவர், முறையான பாதுகாப்பு அளிப்பது உரிமை மட்டுமல்ல, தீவிர கடமையுமாகும்.

கடவுளின் தந்தைமையில் பெற்றோர் பங்கெடுப்பதால், தங்கள் பிள்ளைகளுக்கு கல்வி வழங்குவதில் முதல் பொறுப்புக் கொண்டிருப்பதுடன், அவர்களுக்கு விசுவாசத்தின் முதல் தூதுவர்களாய் இருக்க வேண்டும். தங்கள் பிள்ளைகளை ஆட்களாகவும் கடவுளின் குழந்தைகளாகவும் மதித்து அன்பு செய்வதும், அவர்களது உடல் மற்றும் ஆன்மிகத் தேவைகளை முடிந்த அளவு நிறைவு செய்வதும் பெற்றோரின் கடமை. பிள்ளைகளுக்குப் பொருத்தமான பள்ளியைத் தேர்வு செய்வதும், அவர்களது தொழில் மற்றும் வாழ்க்கை நிலையைத் தேர்ந்தெடுப்பதில் விவேகமான அறிவுரையை வழங்குவதும்

கடவுள் ஆறு நாட்களில் அனைத்தையும் படைத்து, ஏழாம் நாளில் ஓய்ந்திருந்தார். இவ்வாறு ஆண்டவர் ஓய்வுநாளுக்கு ஆசி வழங்கி அதனைப் புனிதப்படுத்தினார் என்று விவிலியம் கூறுகிறது. இஸ்ரயேல் மக்கள் சனிக்கிழமையை ஆண்டவருக்குரிய ஓய்வுநாளாகக் கடைபிடித்தனர்; எகிப்தின் அடிமைத்தனத்தில் இருந்து அவர்கள் பெற்ற விடுதலையையும், கடவுள் தங்களோடு செய்துகொண்ட உடன்படிக்கையையும் நினைவு கூர்ந்தனர். ஓய்வுநாளின் தூய்மையை இயேசுவும் ஏற்றுக்கொண்டார்; தம் இறை அதிகாரத்துடன் இந்த சட்டத்தின் சரியான உட்பொருளை நம்பகமான முறையில் எடுத்துரைத்தார்:

இஸ்ரயேலின் கடவுளாகிய ஆண்டவர், தமது பெயரை ‘யாஹ்வே’ என்று மோசே வழியாக வெளிப்படுத்தினார். இந்தப் பெயருக்கு ‘இருக்கின்றவர்’ என்பது பொருள். உண்மையான ஒரே கடவுளாகிய அவர், நேற்றும் இன்றும் என்றும் ‘இருக்கின்றவராக இருக்கின்றார்’. அவரது பெயர் தூயது என்பதால், அதற்கு மாற்றாக ‘ஆண்டவர்’ (தலைவர்) என்ற வார்த்தையை இஸ்ரயேலர் பயன்படுத்தினர். கடவுளைப் புகழ்வதற்கும், அவரிடம் நம் மன்றாட்டுகளை அர்ப்பணிக்கவுமே அவரது பெயரை அழைக்க வேண்டும். ஒருவர் கடவுளைப் போற்றி, மாட்சிப்படுத்தும்

“நானே உன் கடவுளாகிய ஆண்டவர்” (விடுதலைப்பயணம் 20:2) என்ற வார்த்தைகள், ‘யாஹ்வே’ மட்டுமே ‘வாழ்கின்ற கடவுள்’ என்பதைத் தெளிவாக எடுத்துரைக்கின்றன. “உன் கடவுளாகிய ஆண்டவரை வணங்கி, அவர் ஒருவருக்கே பணி செய்” (மத்தேயு 4:10) என்ற இயேசுவின் அறிவுரை இந்த முதல் கட்டளையைப் பின்பற்றவே அழைப்பு விடுக்கின்றது. உண்மையான ஒரே கடவுளுக்கு, தனியாகவும் சமூகமாகவும் உரிய வழிபாட்டை செலுத்த இக்கட்டளை நம்மைப் பணிக்கிறது. புகழ்ச்சி, நன்றி, மன்றாட்டு ஆகிய உணர்வுகளுடன்

பத்து கட்டளைகள் (Ten Commandments) என்பது, சீனாய் மலையில் இஸ்ரயேலருக்கு மோசே வழியாக கடவுள் வழங்கிய கட்டளைகளைக் குறிக்கும். இந்த பத்து கட்டளைகளில் முதல் மூன்றும் இறையன்பையும், அடுத்த ஏழும் பிறரன்பையும் வலியுறுத்துகின்றன. தமிழ் கத்தோலிக்க மரபில், ‘பத்து கற்பனைகள்’ என்ற பெயராலும் இவை அழைக்கப்படுகின்றன. விடுதலைப் பயணம் 20:2-17, இணைச்சட்டம் 5:6-21 ஆகிய பகுதிகளில் பத்து கட்டளைகளின் இரு வடிவங்கள் இடம் பெற்றுள்ளன. மோசே வழியாக இஸ்ரயேல் மக்களுடன் கடவுள் செய்த உடன்படிக்கையின் சூழலில்

இயேசு தாம் பாடுபடுவதற்கு ஐந்து நாட்கள் முன்பு, தம் சீடரோடு எருசலேமை நெருங்கியபொழுது இரு சீடர்களை அனுப்பி, “உங்களுக்கு எதிரே இருக்கும் ஊருக்குள் போங்கள்; அதில் நுழைந்தவுடன், இதுவரை யாரும் அமராத ஒரு கழுதைக்குட்டி கட்டி வைக்கப்பட்டிருப்பதைக் காண்பீர்கள். அதை அவிழ்த்துக் கொண்டு வாருங்கள். யாராவது உங்களிடம், ‘ஏன் இப்படிச் செய்கிறீர்கள்?’ என்று கேட்டால், ‘இது ஆண்டவருக்குத் தேவை, இதை அவர் உடனே திருப்பி இங்கு அனுப்பிவிடுவார்’ எனச் சொல்லுங்கள்”

கி.மு. முதல் நூற்றாண்டில், ரோமப் பேரரசை அகுஸ்து சீசரும், பாலஸ்தீன் நாட்டை பெரிய ஏரோதும் ஆட்சி செய்த காலத்தில் கன்னி மரியாவின் மகனாக பெத்லகேமில் இயேசு பிறந்தார் என்று நற்செய்தியாளர்களான மத்தேயு (1:18-25), லூக்கா (2:1-7) ஆகியோர் எடுத்துரைக்கின்றனர். “காலம் நிறைவேறியபோது, கடவுள் தம் மகனைப் பெண்ணிடம் பிறந்தவராகவும் திருச்சட்டத்திற்கு உட்பட்டவராகவும் அனுப்பினார்” (கலாத்தியர் 4:4-5) என்று திருத்தூதர் பவுல் குறிப்பிடுகிறார். “தொடக்கத்தில் வாக்கு இருந்தது, அவ்வாக்கு கடவுளோடு இருந்தது,